1. Πρωτογενής έρευνα µε την µεθοδολογία της προφορικής ιστορίας

Προκειµένου να πραγµατοποιηθεί πρωτογενής έρευνα πεδίου µε την µεθοδολογία της προφορικής ιστορίας, θα απασχοληθούν δύο Ανδριώτες που θα προσληφθούν µε ανοιχτή διαδικασία και θα ειδικευτούν στην µεθοδολογία της προφορικής ιστορίας.

Έπειτα σε συνεργασία µε την επιστηµονική συνεργάτιδα- ιστορικό θα υλοποιήσουν συνεντεύξεις µε τη µεθοδολογία της προφορικής ιστορίας σε κατοίκους της Άνδρου. Στόχος είναι να συγκεντρωθεί πρωτογενές υλικό σχετικό µε την Ανδριώτικη βεγγέρα, το οποίο στη συνέχεια θα αναρτηθεί στον ιστότοπο (website) και θα προβληθεί µέσω εφαρµογών κοινωνικής δικτύωσης.

Το υλικό αυτό θα αποτελέσει επίσης τη βάση για την ανάπτυξη ταινίας τεκµηρίωσης µικρού µήκους µε θέµα την Ανδριώτικη βεγγέρα, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Βούλγαρη.

2. Θεµατικός Ιστότοπος (Website)

Δεδοµένου ότι οι διάφορες πρακτικές και ιστορίες της καθηµερινότητας των χωριών της Άνδρου συνιστούν ανεξάντλητο πλούτο που χρίζει άµεσης καταγραφής και αποτύπωσης, προτείνεται η ανάπτυξη ενός ιστοτόπου (website) το περιεχόµενο του οποίου θα συγκεντρωθεί µε τη µέθοδο του πληθοπορισµού (crowdsourcing). Στον ιστότοπο αυτό, κάτοικοι και φορείς πολιτισµού της Άνδρου θα έχουν τη δυνατότητα να αναρτούν και να διαµοιράζονται φωτογραφίες τους, video, ηχητικά αρχεία και κείµενα µε αφηγήσεις που βασίζονται σε προσωπικά τους βιώµατα καθώς και αναµνήσεις από την Ανδριώτικη Βεγγέρα.

3. Δηµιουργία Ταινίας µικρού µήκους τεκµηρίωσης

Μέσα από την καταγραφή των συνεντεύξεων των κατοίκων για τις βεγγέρες που έκαναν σε προηγούµενα χρόνια, δεν θα δούµε απλώς τις θεµατικές, τα γεγονότα, τις ιστορικές συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούσαν στην Άνδρο, ένα κυκλαδίτικο νησί, αλλά το πώς οι σχέσεις, οι συναθροίσεις, οι εξοµολογήσεις, το µοίρασµα όλων αυτών επιδρούσε τελικά στον ψυχισµό τους. Πως ξεπερνούσαν δυσκολίες, πως ξεγελούσαν τη µοναξιά τους, πως έλυναν ένα πρόβληµα επειδή το µοιράστηκαν, πως ηρεµούσαν, απλά και µόνο επειδή είχαν κάποιον να συζητήσουν κάτι που τους βασάνιζε. Άλλοτε µε χιούµορ, άλλοτε µε περίσκεψη, άλλοτε µε συγκίνηση.

Σε µια κοινωνία όπου τα µέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο τρόπος ζωής στις πόλεις, οι αποστάσεις, τα εξαντλητικά προγράµµατα δεν µας επιτρέπουν την επαφή, το ντοκιµαντέρ αυτό φιλοδοξεί να µας βάλει ερωτήµατα και ιδέες για το αν τελικά έχει νόηµα αυτός ο καταιγιστικός ρυθµός στον οποίο ζούµε. Αν το zoom, το skype, τα κινητά, µπορούν και σε πιο βαθµό να αντικαταστήσουν το να κάθεσαι απέναντι σε κάποιον δικό σου και να τον κοιτάζεις στα µάτια, να πίνεις ρακί, να νοιώθεις την ζεστασιά από ένα σώµα που βρίσκεται δίπλα σου. 

Σε ένα ντοκιµαντέρ διάρκειας 20-30 λεπτών, θα αποτυπωθούν ιστορίες, συγκινήσεις, γέλια, χαρακτήρες που ανήκουν σε παλιότερες εποχές, αλλά και η επίδραση τους σε εµάς που τους καταγράφουµε, σε εµάς που σκαλίζουµε και ρωτάµε. Χωρίς καµία διάθεση νοσταλγίας, ή εύκολου συναισθηµατισµού, το ντοκιµαντέρ που θα προκύψει µέσα από την έρευνα των ιστοριών, τις αφηγήσεις, τα σαλόνια, τις βεράντες της Άνδρου, δεν θα µένει στο παρελθόν, αλλά θα ανοίγει έναν διάλογο µε το σήµερα… Με τον /την επιστήµονα που παίρνει την συνέντευξη, µε το κινηµατογραφικό συνεργείο που καταγράφει την διαδικασία, και τελικά µε τον θεατή, ο οποίος µέσα από αυτό το ταξίδι στον χρόνο, στον τόπο και στις ανθρώπινες σχέσεις, θα σκεφτεί και θα αναζητήσει τις δικές του αναφορές, το δικό του «συλλογικό» και θα θελήσει να φτιάξει τις δικές του «βεγγέρες».

Οι εικόνες δεν θα αφορούν µόνο τα σπίτια και τα γραφικά χωριά της Άνδρου, αλλά και την ερευνητική οµάδα που ψάχνει τις ιστορίες και κάνει την καταγραφή. Τις δικές µας «βεγγέρες» µετά το γύρισµα, το δικό µας µοίρασµα εµπειριών από αυτή την συνθήκη. 
Γιατί στην τελική, είτε είναι οι γιαγιάδες ενός ορεινού χωριού µε το ρακί, είτε είναι οι ερωτευµένοι έφηβοι στις καλοκαιρινές αυλές, είτε οι γειτόνισσες σε µια πολυκατοικία στα Πατήσια ή σε ένα δρόµο του Εδιµβούργου, η ανάγκη µας για κουβέντα και µοίρασµα δια ζώσης είναι και θα είναι αναντικατάστατη.